Tytuł: Srebrna Łania z Visby (tytuł oryginału: Srebrna Łania z Visby)
Autor: Andrzej Plipiuk
Wydawnictwo: Fabryka Słów
Wydawnictwo: Fabryka Słów
Data wydania: 30.05.2008r.
Liczba stron: 368
Mimo niedociągnięć i takiego, rzekłbym, pewnego ubóstwa na polu tempa
prowadzenia narracji, jest to bardzo dobra kontynuacja pierwszego tomu.
Kontynuacja tak na dobrą sprawę zdająca egzamin - człowiek ma chęć
sięgnąć po ciąg dalszy, a chyba o to chodziło:)
Istotą pozytywnej oceny książki jest fakt, że losy rozproszonych dotąd bohaterów (przywódców Hanzy, polskich podróżników w czasie, nowych postaci w rodzaju Maksyma - tak na marginesie, genialnie prezentuje się w tym wszystkim postać tego Kozaka) wreszcie zaczynają się ze sobą splatać, pojawiają się interakcje, wątki łączące wszystko w całość, zwroty fabuły - to jest coś, co nadaje tempo i sprawia, że książkę czyta się naprawdę dobrze.
Tempo książki mogłoby być jednak trochę szybsze, stąd tylko 6 gwiazdek. W porównaniu do pierwszego tomu akcja zdecydowanie przyspiesza, jednak wciąż nie jest to tempo, jakiego bym sobie życzył. Pilipiuk osiągnął "Srebrną Łanią..." tyle, że nieco bardziej mnie zaciekawił, ale niczego tak naprawdę tym tomem nie wyjaśnił. Ale to już jest coś, mogło być przecież gorzej.
Po tom trzeci sięgnę z dużo większą dawką optymizmu niż po drugi. To dobrze. Może ten cykl jednak mnie nie zawiedzie - zaczynam nabierać takiej nadziei;)
Istotą pozytywnej oceny książki jest fakt, że losy rozproszonych dotąd bohaterów (przywódców Hanzy, polskich podróżników w czasie, nowych postaci w rodzaju Maksyma - tak na marginesie, genialnie prezentuje się w tym wszystkim postać tego Kozaka) wreszcie zaczynają się ze sobą splatać, pojawiają się interakcje, wątki łączące wszystko w całość, zwroty fabuły - to jest coś, co nadaje tempo i sprawia, że książkę czyta się naprawdę dobrze.
Tempo książki mogłoby być jednak trochę szybsze, stąd tylko 6 gwiazdek. W porównaniu do pierwszego tomu akcja zdecydowanie przyspiesza, jednak wciąż nie jest to tempo, jakiego bym sobie życzył. Pilipiuk osiągnął "Srebrną Łanią..." tyle, że nieco bardziej mnie zaciekawił, ale niczego tak naprawdę tym tomem nie wyjaśnił. Ale to już jest coś, mogło być przecież gorzej.
Po tom trzeci sięgnę z dużo większą dawką optymizmu niż po drugi. To dobrze. Może ten cykl jednak mnie nie zawiedzie - zaczynam nabierać takiej nadziei;)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz