Tytuł: Gra szklanych paciorków (tytuł oryginału: Das Glasperlenspiel)
Autor: Hermann Hesse
Wydawnictwo: Media Rodzina
Data wydania: 15.05.2018r.
Liczba stron: 808
Opus magnum autora.
Prawdopodobnie najlepsza rzecz, jaką Hesse kiedykolwiek napisał. Bardzo osobista, a jednocześnie w uniwersalny sposób uchwycająca istotę życia, myśli i tego, do czego powinno się w życiu zmierzać. Książka w dużej mierze o utopii - o utopii pięknej, momentami irytującej, a w zestawieniu z tłem historycznym, w czasie którego Hesse pisał tę książkę - utopii, mimo jej nierealności, tym bardziej jednak wymownej...
Kastalia - twór Hessego, kraina idealna, w której każdy rozwija się w najwłaściwszy dla siebie sposób, a cała zbiorowość ludzka zmierza ku powodzeniu i dobrobycie - również duchowemu - możliwym do osiągnięcia dzięki międzyludzkiej harmonii. Zaiste, piękna wizja... Szalenie wymowna wobec faktu, że niniejsza książka powstała na przestrzeni od 1932 do 1942 roku, w czasie gdy Hesse naocznie obserwował co dzieje się w hitlerowskich Niemczech. Kraina terroru przeciwstawiona krainie ideałów... Wymowny kontrast.
To nie jest łatwa książka. Zarówno przez swą objętość jak i przez ogrom treści, którą trzeba przeczytać, przyswoić i przetłumaczyć sobie po swojemu. Z pewnością jednak jest to książka warta przeczytania. Z wieloma rzeczami i wnioskami Hessego można się nie zgodzić (jak chociażby z kwestiami, nazwijmy to, "ubezwłasnowolnienia" w wyborze życiowej drogi przez mieszkańców Kastalii, droga ta jest bowiem od początku w pewnym sensie wyznaczona, gdzie więc tu miejsce na wolną wolę, indywidualizm?), lecz jako całość książka z całą pewnością zasługuje na uwagę.
Polecam!
Dziękuję Media Rodzina za egzemplarz recenzencki.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz